Солхои охир одамон ба майнушй бештар диккат медихандхалтачаҳои чойбарои ҳифзи саломатӣ ва чойи сафед, ки ҳам арзиши шифобахш ва ҳам арзиши коллексия дорад, ба зудӣ ҳиссаи бозорро ба даст овард. Тамоюли нави истеъмоли чойи сафед паҳн мешавад. Чунон ки дар урфият мегуянд, «чой сафед нушидан дар айни замон мухаббат ба худ аст; чойи сафед нигох доштан дар оянда барои худ хайратовар аст». Нӯшидани чойи сафед ва баҳра бурдан аз неъматҳое, ки чойи сафед ба ҳаёт ва оянда меорад, дар кӯчаву хиёбонҳо як чизи маъмулӣ шудааст. Дар айни замон, истеъмолкунандагони ҳавас бояд фаҳмиданд, ки нархи чойи сафед тадриҷан меафзояд.

Чойи сафед, яке аз шаш чойҳои асосӣ, бо тару тозаи худ бидуни пухтан ё хамир кардан машҳур аст. Агар чойпазиро ба пухтупаз муқоиса кунед, пас баъзе чойҳои сабзро омехта бирён мекунанд, чойҳои сиёҳро мепазанд ва чойҳои сафедро ҷӯшонида, таъми аслии барги чойро нигоҳ медоранд. Мисли муносибатҳои байни одамон, ба он лозим нест, ки заминро вайрон кунад, ба шарте ки он гармӣ ва самимияти пайваста бошад.

Шунидам, ки дар Фудинг агар кудак табларза бошад ё милки милки калонсол варам кунад, мардум барои таскини дард як дег чойи сафеди кухна дам мекунанд. Иклими чануб хеле намнок аст. Агар шумо дар тобистон экзема дошта бошед, одатан нисфи сафедро менӯшедчой метавонадва нисфи онро истифода баред. Гуфта мешавад, ки таъсираш зуд аст.