နွေဦးလက်ဖက်ကောက်ခြင်းသည် အဆုံးတိုင်လာပြီဖြစ်ပြီး ခူးဆွတ်ပြီးပါက လက်ဖက်ပင်တံခွန်စိုက်ခြင်းပြဿနာကို ရှောင်လွှဲ၍မရပေ။ ဒီနေ့တော့ လက်ဖက်ပင်ကို သုတ်သင်ဖို့ ဘာကြောင့် လိုအပ်ပြီး ဘယ်လို သုတ်သင်ရမလဲဆိုတာ နားလည်ကြရအောင်။

1. လက်ဖက်ပင်တံခွန်စိုက်ခြင်း၏ဇီဝကမ္မအခြေခံ
လက်ဖက်ပင်သည် apical ကြီးထွားမှု၏သွင်ပြင်လက္ခဏာရှိသည်။ ပင်မပင်စည်၏ အထွတ်သည် လျင်မြန်စွာ ကြီးထွားလာပြီး ဘေးဘက်ရှိ ဘူးသီးများသည် ဖြည်းညှင်းစွာ ကြီးထွားလာသည် သို့မဟုတ် မကြာသေးမီက ကြီးထွားမလာပါ။ apical ကြီးစိုးမှုသည် ဘေးဘက်ရှိ ဘူးသီးများပေါက်ခြင်းကို တားဆီးပေးသည် သို့မဟုတ် ဘေးဘက်အကိုင်းအခက်များ ကြီးထွားမှုကို ဟန့်တားသည်။ apical ကြီးစိုးမှုကို တံစဉ်းဖြတ်ခြင်းဖြင့် ဖယ်ရှားပြီး ဘေးနှစ်ဖက်ရှိ ဘူးသီးများတွင် terminal buds ၏ inhibitory effect ကို ဖယ်ရှားသည်။ လက်ဖက်ပင်များကို ဖြတ်တောက်ခြင်းသည် လက်ဖက်ပင်၏ ကြီးထွားဖွံ့ဖြိုးမှုကို လျှော့ချနိုင်ပြီး ကြီးထွားမှုအလားအလာကို ပြန်လည်နုပျိုစေပါသည်။ လက်ဖက်ပင်များ ကြီးထွားလာမှုနှင့်ပတ်သက်၍ တံစဉ်များသည် မြေပေါ်နှင့် မြေအောက်ကြားရှိ ဇီဝကမ္မမျှတမှုကို ချိုးဖျက်ပြီး မြေပေါ်ရှိ ကြီးထွားမှုအားကောင်းစေရန် အခန်းကဏ္ဍမှ ပါဝင်ပါသည်။ တစ်ချိန်တည်းမှာပင်၊ မြတ်သောအပင်၏ သန်စွမ်းကြီးထွားမှုသည် Tonghua ထုတ်ကုန်များကို ပိုမိုဖြစ်ပေါ်စေပြီး အမြစ်စနစ်သည် အာဟာရပိုမိုရရှိစေပြီး အမြစ်စနစ်၏ နောက်ထပ်ကြီးထွားမှုကို မြှင့်တင်ပေးနိုင်သည်။

2. လက်ဖက်ပင်တံစဉ်ကာလ
ရာသီလေးမျိုးရှိသော ကျွန်ုပ်နိုင်ငံ၏ လက်ဖက်ဒေသများတွင် နွေဦးမပေါက်မီ လက်ဖက်ပင်များကို ဖြတ်တောက်ခြင်းသည် သစ်ပင်အပေါ် ထိခိုက်မှုအနည်းဆုံးကာလဖြစ်သည်။ ဤကာလအတွင်း အမြစ်များတွင် လုံလောက်သော သိုလှောင်မှု ပစ္စည်းများ ရှိပြီး အပူချိန် တဖြည်းဖြည်း မြင့်တက်လာခြင်း၊ မိုးပေါများလာကာ လက်ဖက်ပင်များ ကြီးထွားမှု ပိုသင့်တော်သည့် ကာလလည်း ဖြစ်သည်။ တစ်ချိန်တည်းမှာပင်၊ နွေဦးသည် နှစ်စဉ်ကြီးထွားမှုစက်ဝန်း၏အစဖြစ်ပြီး အညွန့်သစ်များသည် တံစဉ်ဖြတ်ပြီးနောက် အပြည့်အဝဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ရန် အချိန်ကြာမြင့်နိုင်သည်။
တံစဉ်ကာလ၏ရွေးချယ်မှုသည်နေရာအမျိုးမျိုး၏ရာသီဥတုအခြေအနေပေါ်တွင်လည်းမူတည်သည်။ တစ်နှစ်ပတ်လုံး အပူချိန်မြင့်မားသော ဒေသများဖြစ်သည့် Guangdong၊ Yunnan နှင့် Fujian တွင် လက်ဖက်ရာသီကုန်ဆုံးချိန်တွင် တံစဉ်များကို ဖြတ်တောက်နိုင်သည်။ ဆောင်းရာသီတွင် အေးခဲပျက်စီးမှုကြောင့် ခြိမ်းခြောက်ခံနေရသော လက်ဖက်တောင်တန်းများနှင့် မြင့်မားသောတောင်တန်းဒေသများတွင် နွေဦးပေါက်ခြင်းကို နှောင့်နှေးသင့်သည်။ သို့သော် အချို့နေရာများတွင် ခေါင်မိုးများနှင့် အကိုင်းအခက်များ အေးခဲခြင်းမှ ကာကွယ်ရန်အတွက် ခေါင်မိုး၏အမြင့်ကို လျှော့ချသည့်နည်းလမ်းကို အအေးဒဏ်ခံနိုင်ရည် တိုးတက်စေရန်အတွက် အသုံးပြုသည်။ ဤတံစဉ်များကို ဆောင်းဦးနှောင်းပိုင်းတွင် အကောင်းဆုံးလုပ်ဆောင်သည်။ ခြောက်သွေ့ရာသီနှင့် မိုးရာသီ လက်ဖက်စိုက်ဧရိယာများတွင် ခြောက်သွေ့ရာသီမတိုင်မီ တံစဉ်များကို မရွေးချယ်သင့်ပါ။ မဟုတ်ရင် တံစဉ်းဖြတ်ပြီးနောက် အပင်ပေါက်ဖို့ ခက်ခဲပါလိမ့်မယ်။

3.Tea tree pruning နည်းလမ်း
ရင့်ကျက်သော လက်ဖက်ပင်များ၏ တံစဉ်များကို ပုံသေပုံစံအတိုင်း တံစဉ်များကို အခြေခံ၍ တံစဉ်များကို ပြုလုပ်ပါသည်။ လက်ဖက်ပင်များကို သန်မာသောကြီးထွားမှုအလားအလာနှင့် သပ်ရပ်သောမိုးသီးခူးသည့်မျက်နှာပြင်ကို ထိန်းသိမ်းထားနိုင်စေရန်နှင့် စဉ်ဆက်မပြတ်အထွက်နှုန်းမြင့်မားစေရန်အတွက် အထွက်နှုန်းပိုမိုအားကောင်းစေရန်အတွက် အလင်းတံစဉ်များနှင့် နက်ရှိုင်းသောတံစဉ်များကို ပေါင်းစပ်အသုံးပြုထားသည်။

အလင်းတံစဉ်များ-ယေဘူယျအားဖြင့် လက်ဖက်ပင်သရဖူကို ခူးဆွတ်သော မျက်နှာပြင်ပေါ်တွင် တစ်နှစ်လျှင် တစ်ကြိမ် အလင်းတံစဉ်များကို ဖြတ်တောက်ပြီး နောက်ဆုံးဖြတ်ခြင်းကို တစ်ကြိမ်လျှင် ၃ မှ ၅ စင်တီမီတာအထိ မြှင့်ပေးသည်။ သရဖူသည် သပ်ရပ်ပြီး သန်မာကြီးထွားလာပါက တစ်နှစ်ခြားတစ်ကြိမ် ဖြတ်တောက်နိုင်သည်။ အလင်းဖြတ်တောက်ခြင်း၏ ရည်ရွယ်ချက်မှာ လက်ဖက်ပင်၏ ခူးဆွတ်သည့်မျက်နှာပြင်ပေါ်တွင် သပ်ရပ်ခိုင်ခံ့သော အစေ့အဆန်အခြေကို ထိန်းသိမ်းရန်၊ အသီးအရွက်ကြီးထွားမှုကို မြှင့်တင်ရန်နှင့် ပန်းပွင့်ခြင်းနှင့် အသီးအနှံများကို လျှော့ချရန်ဖြစ်သည်။ ယေဘူယျအားဖြင့် နွေဦးလက်ဖက်ခူးပြီးသည်နှင့် ချက်ချင်းပင် တံစဉ်များကို ဖြတ်တောက်ကာ ဒေသန္တရ နွေဦးအညွန့်များနှင့် ယခင်နှစ်၏ ဆောင်းဦးအညွန့်များ၏ အစိတ်အပိုင်းများကို ဖြတ်တောက်ပစ်သည်။

နက်ရှိုင်းသောတံစဉ်များနှစ်ပေါင်းများစွာ ခူးဆွတ်ပြီး အလင်းတံစဉ်များကို ဖြတ်တောက်ပြီးနောက်၊ အများအားဖြင့် "ကြက်ခြေသည်းကိုင်းများ" ဟု အများသိကြသော သရဖူမျက်နှာပြင်ပေါ်တွင် သေးငယ်ပြီး အဖုအကျိတ်အကိုင်းအခက်များစွာ ပေါက်ရောက်ကြသည်။ အာဟာရပေးပို့မှုကို အဟန့်အတားဖြစ်စေသော ၎င်း၏ အဖုများ များပြားခြင်းကြောင့် ထွက်လာသော ဘူးသီးနှင့် အရွက်များသည် သေးငယ်ပြီး အထွက်နှုန်းနှင့် အရည်အသွေးကို လျော့ကျစေမည့် အရွက်များ အများအပြားပါရှိသည်။ အနက် ~ 15 စင်တီမီတာရှိသော ကြက်ခြေဖကိုင်းအလွှာသည် အပင်၏ သန်စွမ်းမှုကို ပြန်လည်ရရှိစေပြီး အပွင့်စွမ်းရည်ကို တိုးတက်စေသည်။ 1 နက်နဲသောတံစဉ်များကို ဖြတ်တောက်ပြီးနောက်၊ ငယ်ရွယ်သောတံစဉ်များကို ဆက်လက်အကောင်အထည်ဖေါ်ပါ၊ ထို့နောက် ကြက်ခြေထောက်များသည် အထွက်နှုန်းကျဆင်းလာကာ အနာဂတ်တွင် အထွက်နှုန်းကျဆင်းလာကာ 1 နက်သောတံစဉ်များကို လုပ်ဆောင်နိုင်ပါသည်။ ဤနည်းဖြင့် လက်ဖက်ပင်သည် ပြင်းထန်သော ကြီးထွားမှုအလားအလာကို ထိန်းသိမ်းနိုင်ပြီး အထွက်နှုန်းမြင့်မားစွာ ဆက်လက်ထွက်ရှိနိုင်သည်။ နွေဦးလက်ဖက်ရည်မပေါက်မီ ယေဘူယျအားဖြင့် နက်နဲသော တံစဉ်များကို ပြုလုပ်သည်။

အကာများကို အလင်းဖြတ်ခြင်းနှင့် နက်ရှိုင်းသော တံစဉ်များကို ဖြတ်ခြင်းအတွက် အသုံးပြုသည်။ ဖြတ်တောက်ထားသောအစွန်းသည် ချွန်ထက်နေသင့်ပြီး ဖြတ်တောက်သည့်အစွန်းသည် ပြားချပ်ချပ်ဖြစ်သင့်သည်။ အကိုင်းအခက်များကို ဖြတ်တောက်ပြီး အနာကျက်ခြင်းကို ထိခိုက်ခြင်းမှ ရှောင်ကြဉ်ပါ။

4. လက်ဖက်ပင် တံစဉ်များကို ပေါင်းစပ်ခြင်းနှင့် အခြားအစီအမံများ
(၁) ဓာတ်မြေသြဇာနှင့် ရေစီမံခန့်ခွဲမှုတို့နှင့် အနီးကပ် ညှိနှိုင်းဆောင်ရွက်သင့်သည်။ ခုတ်ထစ်ခြင်းမပြုမီ အော်ဂဲနစ်မြေသြဇာနှင့် ဖော့စဖရပ်စ်နှင့် ပိုတက်စီယမ်မြေသြဇာတို့ကို နက်ရှိုင်းစွာ အသုံးချခြင်း၊ ဖြတ်တောက်ပြီးနောက် အညွန့်သစ်များပေါက်လာသောအခါ ထိပ်ပိုင်းမြေသြဇာကို အချိန်နှင့်တစ်ပြေးညီ အသုံးချခြင်းသည် အညွန့်၏ကြံ့ခိုင်မှုနှင့် လျင်မြန်စွာကြီးထွားမှုကို မြှင့်တင်နိုင်ပြီး တံစဉ်၏အကျိုးသက်ရောက်မှုကို အပြည့်အဝပေးစွမ်းနိုင်သည်။
(၂) နမူနာကောက်ယူခြင်းနှင့် ထိန်းသိမ်းခြင်းနှင့် ပေါင်းစပ်သင့်သည်။ နက်ရှိုင်းသော တံစဉ်များကို ဖြတ်တောက်ပေးခြင်းဖြင့် လက်ဖက်ရွက်၏ ဧရိယာကို လျှော့ချပေးပြီး ဓါတ်ပုံသဏ္ဍာန် မျက်နှာပြင်ကို လျှော့ချပေးသောကြောင့် တံစဉ်မျက်နှာပြင်အောက်ရှိ ထုတ်ယူထားသော အကိုင်းအခက်များသည် ယေဘုယျအားဖြင့် ကျဲပါးပြီး ကောက်သိမ်းသည့် မျက်နှာပြင်ကို မဖွဲ့စည်းနိုင်ပါ။ ထို့ကြောင့် အကိုင်းအခက်များ အထူကို ထိန်းထားရန် လိုအပ်ပါသည်။ အခြေခံအားဖြင့် အလယ်တန်းကြီးထွားသော အကိုင်းအခက်များ အညှောက်ပေါက်ပြီး ခူးဆွတ်သော မျက်နှာပြင်ကို တံစဉ်များဖြင့် ပြန်လည် စိုက်ပျိုးသည်။
(၃) ပိုးမွှားထိန်းချုပ်ရေးအစီအမံများနှင့် ညှိနှိုင်းဆောင်ရွက်ရမည်။ လက်ဖက်ရွက်ခြောက်၊ လက်ဖက်သန်ကောင်၊ လက်ဖက်ပိုးဖလံ၊ လက်ဖက်စိမ်းရွက်ဖျော့ စသည်တို့အတွက် ဘူးပင်ငယ်များ၏ အညွန့်များကို ပျက်စီးစေသော အချိန်မီ စစ်ဆေးထိန်းချုပ်ရန် လိုအပ်ပါသည်။ အသက်အရွယ်ကြီးရင့်လာသော လက်ဖက်ပင်များ ပြန်လည်ရှင်သန်ကြီးထွားလာမှုကြောင့် ကျန်ခဲ့သော အကိုင်းအခက်များနှင့် အရွက်များကို ဥယျာဉ်အတွင်းမှ အချိန်မီ ဖယ်ရှားပေးသင့်ပြီး အကိုင်းအခက်များနှင့် လက်ဖက်ချုံများကို နှံ့နှံ့စပ်စပ် ဖျန်းပေးခြင်းဖြင့် ရောဂါနှင့် အင်းဆက်ပိုးမွှားများ ပေါက်ဖွားရာနေရာများကို ဖယ်ရှားပေးသင့်ပါသည်။