ຫວ່າງ​ມໍ່ໆ​ມາ​ນີ້, ຄະນະ​ຄົ້ນຄວ້າ​ຂອງ​ສາດສະດາຈານ Song Chuankui ຈາກ​ຫ້ອງ​ທົດ​ລອງ​ຊີວະ​ສາດ​ຊາ​ແຫ່ງ​ລັດ​ແລະ​ການ​ນຳ​ໃຊ້​ຊັບພະຍາກອນ​ຂອງ​ມະຫາວິທະຍາ​ໄລ​ກະ​ເສດ​ອານ​ຮຸຍ​ແລະ​ນັກ​ຄົ້ນ​ຄ້ວາ Sun Xiaoling ຂອງ​ສະ​ຖາ​ບັນ​ຄົ້ນຄວ້າ​ຊາ​ຂອງ​ສະພາ​ບັນດິດ​ວິທະຍາສາດ​ກະສິກຳ​ຈີນ​ໄດ້​ຮ່ວມ​ກັນ​ຈັດ​ພິມ​ຫົວ​ຂໍ້​ວ່າ: ພືດ. , ຈຸລັງ & ສິ່ງແວດລ້ອມ (ປັດໄຈຜົນກະທົບ 7.228)” ການລະເຫີຍທີ່ເກີດຈາກພືດທີ່ເປັນພືດມີອິດທິພົນຕໍ່ຄວາມມັກຂອງມົດໂດຍການເພີ່ມຄວາມມັກຂອງແມງ.βການປ່ອຍອາຍພິດ Ocimene ຂອງຕົ້ນຊາໃກ້ຄຽງ”, ການສຶກສາພົບວ່າການລະເຫີຍທີ່ກະຕຸ້ນໂດຍການໃຫ້ອາຫານຂອງຕົວອ່ອນຂອງຊາສາມາດກະຕຸ້ນການປ່ອຍຕົວອ່ອນຂອງຊາ.β-ocimene ຈາກຕົ້ນຊາໃກ້ຄຽງ, ເຮັດໃຫ້ຕົ້ນຊາໃກ້ຄຽງເພີ່ມຂຶ້ນ. ຄວາມ​ສາ​ມາດ​ຂອງ​ຕົ້ນ​ຊາ​ທີ່​ມີ​ສຸ​ຂະ​ພາບ​ເພື່ອ​ຂັບ​ໄລ່​ຜູ້​ໃຫຍ່​ຂອງ looper ຊາ​. ການຄົ້ນຄວ້ານີ້ຈະຊ່ວຍໃຫ້ເຂົ້າໃຈຫນ້າທີ່ລະບົບນິເວດຂອງພືດລະເຫີຍແລະຂະຫຍາຍຄວາມເຂົ້າໃຈໃຫມ່ຂອງກົນໄກການສື່ສານສັນຍານການລະເຫີຍ - mediated ລະຫວ່າງພືດ.

ໃນວິວັດທະນາການຮ່ວມໃນໄລຍະຍາວ, ພືດໄດ້ສ້າງຕັ້ງຍຸດທະສາດການປ້ອງກັນສັດຕູພືດທີ່ຫຼາກຫຼາຍ. ເມື່ອຖືກກິນໂດຍແມງໄມ້ທີ່ເປັນພືດເປັນພືດ, ພືດຈະປ່ອຍສານປະສົມທີ່ລະເຫີຍຫຼາຍຊະນິດ, ເຊິ່ງບໍ່ພຽງແຕ່ມີບົດບາດປ້ອງກັນທາງກົງຫຼືທາງອ້ອມເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງມີສ່ວນຮ່ວມໃນການສື່ສານໂດຍກົງລະຫວ່າງພືດແລະພືດເປັນສັນຍານທາງເຄມີ, ກະຕຸ້ນການຕອບສະຫນອງການປ້ອງກັນຂອງພືດໃກ້ຄຽງ. ເຖິງແມ່ນວ່າມີບົດລາຍງານຫຼາຍຢ່າງກ່ຽວກັບການພົວພັນລະຫວ່າງສານລະເຫີຍແລະສັດຕູພືດ, ບົດບາດຂອງສານລະເຫີຍໃນການສື່ສານສັນຍານລະຫວ່າງພືດແລະກົນໄກທີ່ພວກມັນກະຕຸ້ນການຕໍ່ຕ້ານແມ່ນຍັງບໍ່ຊັດເຈນ.

ໃນ​ການ​ສຶກສາ​ຄັ້ງ​ນີ້, ຄະນະ​ຄົ້ນຄວ້າ​ໄດ້​ພົບ​ເຫັນ​ວ່າ: ​ເມື່ອ​ຕົ້ນ​ຊາ​ຖືກ​ປ້ອນ​ໂດຍ​ຕົວ​ອ່ອນ​ຂອງ​ຊາ, ພວກ​ມັນ​ຈະ​ປ່ອຍ​ສານ​ລະ​ເຫີຍ​ທີ່​ຫຼາກ​ຫຼາຍ. ສານເຫຼົ່ານີ້ສາມາດປັບປຸງຄວາມສາມາດຕ້ານທານຂອງພືດທີ່ຢູ່ໃກ້ຄຽງຕໍ່ກັບຜູ້ສູງອາຍຸຂອງຊາ (ໂດຍສະເພາະແມ່ນແມ່ຍິງຫຼັງຈາກການຫາຄູ່). ຜ່ານການວິເຄາະດ້ານຄຸນນະພາບ ແລະ ປະລິມານເພີ່ມເຕີມຂອງສານລະເຫີຍທີ່ປ່ອຍອອກມາຈາກຕົ້ນຊາທີ່ມີສຸຂະພາບດີທີ່ຢູ່ໃກ້ຄຽງ, ສົມທົບກັບການວິເຄາະພຶດຕິກຳຂອງຕົ້ນຊາຜູ້ໃຫຍ່, ພົບວ່າ.β-ocilerene ມີບົດບາດສໍາຄັນໃນມັນ. ຜົນ​ໄດ້​ຮັບ​ສະ​ແດງ​ໃຫ້​ເຫັນ​ວ່າ​ຕົ້ນ​ຊາ​ທີ່​ປ່ອຍ​ອອກ​ມາ (cis​) - 3-hexenol​, linalool​,α-farnesene ແລະ terpene homologue DMNT ສາມາດກະຕຸ້ນການປ່ອຍຂອງβ-ocimene ຈາກພືດທີ່ຢູ່ໃກ້ຄຽງ. ທີມວິໄຈໄດ້ສືບຕໍ່ຜ່ານການທົດລອງການຍັບຍັ້ງເສັ້ນທາງຫຼັກ, ສົມທົບກັບການທົດລອງການສໍາຜັດທີ່ລະເຫີຍສະເພາະ, ແລະພົບວ່າສານລະເຫີຍທີ່ປ່ອຍອອກມາໂດຍຕົວອ່ອນສາມາດກະຕຸ້ນການປ່ອຍຕົວອ່ອນ.β-ocimene ຈາກ​ຕົ້ນ​ຊາ​ສຸ​ຂະ​ພາບ​ໃກ້​ຄຽງ​ໂດຍ​ຜ່ານ​ທາງ​ການ​ສັນ​ຍານ Ca2+ ແລະ JA​. ການສຶກສາດັ່ງກ່າວໄດ້ເປີດເຜີຍກົນໄກໃໝ່ຂອງການສື່ສານສັນຍານການລະເຫີຍ - ໄກ່ເກ່ຍລະຫວ່າງພືດ, ເຊິ່ງມີມູນຄ່າອ້າງອີງທີ່ສໍາຄັນສໍາລັບການພັດທະນາການຄວບຄຸມສັດຕູພືດຊາຂຽວແລະຍຸດທະສາດການຄວບຄຸມສັດຕູພືດພືດໃຫມ່.